شب دراز استُ
مرا یاری نیست
یار و همراهی نیست

که چرا من آیا؟
ته این راه کجاست؟
و جهانی که حسرت چشیدن ماندست مرا

تو چشم های بازی
تو قلب های پرنگاری
درخشش، به خود ارزانی دار!

برق نگاه تو همچون
نوری درشب های تاریک منه