دوشنبه 12 شهریورماه رفته بودم سرکلاس طبیعت گردی و درس جالب و جذاب آشنایی با بندپایان و پروانه نگری که استاد ارجمندم آقای علیرضا نادری عزیز تدریس میکرد. صحبت از همه نوع خانواده و جنس و گونه ای به میان آمد تا رسیدیم به ساس و کک…
بله ساس و کک و نمایش چندتا تصویر ازشون
کک ها از بزرگان پرش هستند. اگه یک انسان بتونه اندازه یک کک بپره، میتونه طول یک زمین فوتبال رو در هربار پرش بپره.
این جوری بود که یهو خارش بدن شروع شد، ککی یا ساسی اونجا نبود، به چندتا از دوستانم هم نگاه کردم و دیدم اونا هم همین حس رو دارند، و شروع کردند به خاروندن خودشون، این شد که گفتم خب چی میتونه باشه دلیلش.
از استاد پرسیدم که داستان چیه که وقتی از کک و ساس حرف به میان میاد بدن آدم شروع میکنه به خارش؟
گفتند
این میتونه همون اثر نوسیبو باشه، اثر نوسیبو زمانی رخ میده که شما فکر میکنید که به یه موضوعی دچار شدید برای درک بهترش اینجا رو بخونید و فیلم پایین از گروه نشر دانش گمانه رو تماشا کنید.
رفتم تو اینترنت هم جستجو کردم تا رسیدم به اینجا که خانم Melissa Dahl هم به همین موضوع دچار شده و در نهایت با آقای Robert Provine ، استاد دانشگاه بالتیمور صحبت کرده و اون گفته که:
خارش و خاراندن، مثل خمیازه کشیدن ، خندیدن، سرفه و استفراغ مسری هستند. دیدن کسی که داره خودش رو میخارونه، دیدن تصویر اون موجودات، فکر کردن بهشون یا خوندن دربارشون میتونه باعث ایجاد خارش و به دنبالش خارانده شدن بشه و این سیکل که خاراندن بیشتر باعث خارش بیشتر میشه ادامه پیدا میکنه.
