یادداشت هایی از رضاعسکری

سکوت نکن…
زمزمه کن گاهی!
قدم بزن در کوچه های تنهایی…

شب دراز استُ
مرا یاری نیست
یار و همراهی نیست

که چرا من آیا؟
ته این راه کجاست؟
و جهانی که حسرت چشیدن ماندست مرا