یادداشت هایی از رضاعسکری

سکوت نکن…
زمزمه کن گاهی!
قدم بزن در کوچه های تنهایی…

شب دراز استُ
مرا یاری نیست
یار و همراهی نیست

که چرا من آیا؟
ته این راه کجاست؟
و جهانی که حسرت چشیدن ماندست مرا

تو چشم های بازی
تو قلب های پرنگاری
درخشش، به خود ارزانی دار!