بر آن شدم تا اندکی راجع به برخی از گونه های گیاهی کویر بنویسم
اولین گونه اسمش هست گز با نام علمی Tamarix
اصلی ترین درخت کویر ،درختی است زیبا دارای برگ‌هایی باریک، نوک تیز و فشرده به هم ، شور پسند و به علت شور بودن برگ‌های آن فقط شترها از آن استفاده میکنند. در فصل بهارو پاییز گلهایی قرمز در انتهای شاخه ها و انشعابات دیده میشه.
در کتاب “داستان ها در سیستان” نوشته “محمد اسلامی ندوشن” اومده که در سیستان وقتی دختر جوانی از دنیا میرفت قبل از دفنش، اون رو با یک درخت گز عقد میبستند. تا به این صورت رازآلود و نمادین نماد باروری او را با درخت گز که نماد زایندگی بود عینیت ببخشند و این نارسایی را جبران کنند.
دکتر علی شریعتی در کتاب کویر مینویسد:
آنچه در کویر می‌روید گز و تاق است. این درختان بی‌باک صبور و قهرمان که علیرغم کویر، بی‌نیاز از آب و خاک و بی‌چشم‌داشت نوازشی و ستایشی، از سینه خشک و سوخته کویر، به آتش سرمی‌کشند و می‌ایستند و می‌مانند هر یک رب‌النوعی! بی‌هراس، مغرور، تنها و غریب. گویی سفیران عالم دیگرند که در کویر ظاهر میشوند! این «درختان شجاعی که در جهنم می‌رویند». اما اینان برگ و باری ندارند، گلی نمی‌افشانند، ثمری نمی‌توانند داد، شور جوانه زدن و شوق شکوفه بستن و امید شکفتن، در نهاد ساقه‌شان یا شاخه‌شان، می‌خشکد، می‌سوزد و در پایان، به جرم گستاخی در برابر کویر، از ریشه‌شان برمی‌کنند و در تنورشان می‌افکنند و… این سرنوشت مقدر آنهاست.
چند نوع از مهمترین گزها در کویر
- گز شاهی که گاهی از ۱۵ متر هم فراتر می‌رود
- گز خوانسار یا گز انگبین که از اون انگبین درست میکنند
ارزش گز انگبین در این است که یکی از معدود قندهای فروکتوز به تنهایی در طبیعت میباشد.
از شاخه های این درخت نوعی شیره صدفی رنگ ترشح میشود که از شاخه ها آویزان میشوند و زنان بومی پس از جمع آوری این شیره ها به عنوان شیرینی یا نبات در صرف چای از اونها استفاده میکنند.
تاغ، گلهای این گیاه در اردیبهشت و خرداد شکوفا می شوند و به رنگهای زرد ،سفید،صورتی هستند .
تاغ را نمی توان یک گیاه علوفه ای بشمار آورد. ولی در پناه خودمحیط خاصی را ایجاد می کند که گیاهان علوفه ای بهتر بتوانند رشد کنند. 
قیچ، گیاهی است چند ساله به صورت درختچه کوچک که بلندی آن تا 120 سانتی‌متر می‌رسد. قسمت پایین ساقه‌ها چوبی و قسمت بالای ساقه‌ها سفید است. 
گونه های قیچ از مهمترین گیاهان مراتع نیمه خشک و خشک محسوب می شوند و مورد تعلیف دام قرار می گیرند.
اسکنبیل، رویش گلهای ریز و سفید رنگ آن از اواخر فروردین ماه آغاز شده و تا اواخر اردیبهشت ماه میباشد.
ارتفاع اسکنبیل معمولاً بین یک تا سه متر متغیر است.
اگه میخواید راجع به پرنده ها و اینکه چجوری اسمشون رو پیدا کنیم هم بخونین این پستم رو از دست ندید
منابع: تجربیات شخصی، اینترنت
من زاده کویرم کنار یزد و هم عاشق کویر و دشت جائیکه آسمان به زمین بسته است نتها و بی پایان
rousovar@gmail.com دارم یک شعر میسازم برای کویر قیچ و تاغ و گَوَن
اگر اطلاع ویژه ای بود بنویسید
روحی سخنور