در سیاهی سخت
رفته بودم از دست
به گمانم خوب است
زندگی این جور است
همجا هست سیاه
همه از ما و شما
که تو آوردی بر یاد
تخته گَر هست سیاه
چه مهم است رنگش
تخته ها رنگین اند
بهتر آن است که گچ باشیم ما
مثل ایام قدیم
سر مشق و تمرین
پای آن تخته سیاه
بنویسیم با شوق
به سپیدی چون گچ
تو بیا و گچ باش
بنویسش از نو
روشنی، آغاز کن
راه را خوب نویس
اگرت فکر بیامد بر سر
چه کنم با این گچ
تا کجا پیش روم
گچ من محدود است
من بگویم بر تو
کل راه های طویل
ازقدوم اول
به سرانجام رسد
فکر خود را باز کن
تو بدان این را
کل این تخته سیاه
به تلاش ماها
عاقبت رنگ دهد
رنگ من، رنگ شما
تو بکش آن خط را
راه ما معلوم است
۱۳
فروردین
فروردین
دلنوشته
راه ما معلوم است!
دل‌نوشته‌های رضا.
یروزی همه رو جمع کن کتابش کن.
دیجیتال حتی.
حتما، اتفاقا امروز بهش فکر میکردم