انواع معابد بودایی

عموماً سازه‌هایی با شکل زنگوله هستند، که شامل یک یادگار مقدس مانند: مو یا دندان از بودا، یا بقایای سایر چهره‌های برجسته بودائی و یک کتاب مقدس بودایی است. استوپا یک کلمه سانسکریت به معنای “جمع شدن” یا “جمع کردن” است. این بناها، سازه‌هایی محکم هستند که به طور معمول هر شخصی نمی‌تواند وارد آن شود. این مکان به دلیل نگه‌داری از آثار مقدس، از امنیت بالایی برخوردار است.

پایه این بناها غالباً با یک صفحه مسی با طرح رعد و برق پیچیده شده است. علت این کار محافظت از شر و شیاطین گفته می‌شود. استوپاها به عنوان سمبل بودا، همواره مورد احترام بوده‌اند. گنبد مستحکم این مکان مقدس که از یک میدان مربع یا پایه مدور بلند می‌شود، نمایانگر آسمان گنبدی شکل است که جهان را محصور کرده است. همچنین در مرکز این گنبد، یک دکل قرار دارد که نماد محور زمین است.
تمام استوپاها حاوی خزانه‌ای پر از اشیاء مختلف و ارزشمند هستند. این اشیا می‌توانند جواهرات و اشیاء گرانبها یا وسیله‌هایی با ارزش معنوی بالا باشند. بودایی‌ها بر این باورند که هرچه اشیاء بیشتری در Stupas قرار بگیرند، انرژی استوپا قوی‌تر خواهد بود. معمولاً همه استوپاها دارای یک درخت بزرگ و قدیمی هستند، که اصطلاحا به آن درخت زندگی می‌گویند. مردم در طول مراسم‌های سنتی خود، روبان‌های رنگارنگی را به این درخت متصل کرده و دعا می‌کنند.

گفته می‌شود استوپاها، قدیمی‌ترین بناهای مذهبی بودایی هستند. پس از مرگ بودا، یادگارهای او تقسیم شد. بنابراین تعدادی Stupas برای اسکان آن‌ها ساخته شد. شکل اولیه آن‌ها به صورت تپه‌هایی از گل و خشت بوده است. البته امروزه اثری از اولین استوپاهای ساخته شده نمانده است و همه آن‌ها به مرور زمان از بین رفته‌اند. قدیمی‌ترین استوپاها به دوره گسترش بودایی در زمان حکومت شاه آشوکا (سال‌های بین ۲۳۹-۲۶۸ قبل از میلاد) باز می‌گردد.

سانچی، قدیمی‌ترین استوپای جهان است، که امروزه زائران بسیاری از سراسر جهان را به خود جلب می‌کند. بازدیدکننده‌ها می‌توانند آثار و یادگارهایی به جای مانده از قرن سوم قبل از میلاد مسیح را در آن مشاهده کنند. این مکان در سال ۱۹۸۹ به عنوان یکی از میراث جهانی یونسکو در هند شناخته شد. این مکان از ارزش تاریخی و معنوی بسیار زیادی برخوردار است و امروزه با نهایت دقت مراقبت می‌شود.